Ürdün’deki son günümüze Wadi Musa’da uyandık. Kahvaltı sonrası otelden ayrıldık ve Amman’a doğru yola çıktık.
Wadi Musa’dan ayrılmadan önce görmek istediğimiz son bir yer kalmıştı “Ain Musa” ya da “Musa’nın Suyu”. Musa peygamberin asasını yere vurduğu ve o anda yerden suyun fışkırdığını duymuşsunuzdur. İşte Musa peygamberin mucizelerinden birinin gerçekleştiği yer burası.
Wadi Musa’dan çıkıp Amman istikametine giderden yaklaşık 3-4 km sonra yolun sol tarafında göreceksiniz burayı. Suyun çıktığı kaya ve etrafı özensizce bir binaya çevrilmiş, tertemiz su akmaya devam ediyor.. Bizde suyun tadına bakmadan geçmedik tabii ki.. İnsanlar buraya gelip bidonlarına su dolduruyorlar. Bu kadar kurak bir coğrafyada, böyle bir su kaynağının olması gerçekten mucizevi geliyor insana..
Keşke bu binayı su kaynağını ve çevresi daha güzel düzenleselermiş, en azından bir bilgilendirme panosu koysalarmış buraya diye geçirdim içimden.
Ain Musa’nın hemen yanında hediyelik eşyalar da satan bir market var. Petra’dan alınacak hediyelik eşyanın başında kumla dolu vazolar geliyor. Renkli Petra kayalarından elde edilen renkli kumlardan, küçük cam vazolar içinde çöl manzarasında devenin yer aldığı resimler yapılıyor.
Bu hediyelikleri Ain Musa’nın yanındaki marketten ucuza alabilirsiniz. Petra girişindeki dükkanlarda 5-6 dinar olan hediyelikler bu markette sadece 2 dinar.
Ain Musa ziyareti ve hediyelik eşya alışverişi sonrasında yola çıktık. Wadi Musa – Havalimanı arası 208 km, Amman şehir merkezi ise 252 km.
Uçağımız 17:30’daydı, 15:30 havalimanında olmayı planlıyorduk ve öncesinde 1-2 saatlik vaktimiz olacaktı. Madaba‘ya mı uğrasak yoksa Amman’da mı bir tur atsak diye kararsız kalıp sonrasında rotamızı Amman olarak belirledik.
Wadi Musa’dan bir süre “Kings Highway” olarak bilinen Krallar Yolu’ndan devam ettikten sonra, yol bizi Dessert Highway (Çöl Yolu)‘na çıkardı. Çöl yolu Amman’daki tek duble yolmuş.
Yolun sağında ve solunda kumlardan başka birşey yoktu, boşuna “çöl yolu” dememişler buraya. Oldukça sıkıcı ve asfalt kalitesi de bozuk bir yol olduğunu belirteyim..
Yolda büyük ve temiz görünen bir benzin istasyonunda durduk, markete ve tuvalete uğradık. Sanırım benzinlikteki tek kadın yine bendim :( İnsan ister istemez biraz huzursuz hissediyor, acaba inmesemiydim arabadan diye düşünüyor.
Tam da arabadan indiğimiz sırada benzinlikte ezan okunmaya başladı. Cami dışında bir yerde ezan okunmasını biraz tuhaf buldum açıkcası. Tuvalate gittiğimizde ise, bayanlar tuvaletinde abdest alan erkekler vardı. Neyse kapıda bekledim, işleri bitince girdim tuvalete. Neden erkekler tuvaletini daha büyük yapmamışlar ki, bayanlar tuvaletindeki 4 kabin ve lavaboya hiç gerek yok, iki tane yeter de artar bile, ortalıkta kadın yok zaten ..
Desert Highway’de havalimanı ayrımı – Amman arası yol kalitesi birden artıyor.
Amman’a vardığımızda bir keşmekeş ile karşılaştık, hem trafik hem de yollar bakımından. Tepeli bir coğrafyaya kurulu şehirdeki yollar karışık geldi bize, alt geçitler, tüneller… Neyseki triposo‘dan tüm Ürdün rehberini indirmiştim. Böylelikle nispeten daha kolay oldu yolumuzu bulmak.
Aslında pocket guide’ı daha çok beğeniyorum ama her şehrin pocket guide’da olmaması ve triposo’da tüm ülkenin haritasını yükleyip offline kullanabilme kolaylığı ile gezginlerin işini oldukça kolaylaştırıcı.
Merkeze doğru gittik arabayla, kalenin etrafındaki turistik sokaklarda dolaştık. Biraz Anadolu’dan bir şehir, biraz Mahmutpaşa biraz da Tahtakale alıp karıştırın, işte Amman merkezi böyle bir yer. Arabayı parkedecek bir yer bulamadık, biraz daha tur attıktan sonra yemek için de çok iyi bir alterrnatif yokmuş hissine kapıldık.
O an acaba bir alışveriş merkezine mi gitsek diye düşündük.. Sanırım daha steril ve kendimizi güvende hissedeceğimiz bir yer istedik, sonra da vazgeçip havalimanına gitmeye karar verdik.
Amman, aynı renkte evlerin üst üste kurulduğu kirli krem rengi silüeti ve karmaşasıyla aklımda kalan bir şehir olacak. Belki de birkaç gündür ülkenin sakin yerlerinde gezmeye alıştığımızdan ekstra kalabalık ve karmaşık gelmiş olabilir bize.
Trafikteki sürücüler, Ürdün’ün diğer yerlerinin aksine biraz daha kuralsız ve kötüler. Bir de genel olarak ülkedeki şeritsizlik problemi Amman’da zirve yapıyor. Çoğu yolda şerit çizgileri eksik malesef.
Havalimanına vardığımızda saat 14:30 civarındaydı. 4 günlük Amman seyahatimizi 816 km yol ile tamamladık. Neyseki 146 bin km’deki arabamız bize sorun çıkarmadan tamamladı gezimizi :)
Arabayı teslim işlemleri, checkin, pasaport kontrolü derken saat 15:30 olmuştu.
Amman Queen Alia Havalimanı’na girişte hiçbir arama veya kontrol yok. Ancak pasaport kontrolü sonrası x-ray’den geçiyorsunuz. Ülkede geçtiğimiz diğer kontrol noktalarını düşününce bu durumu yadırgamadık desem yalan olur.
Havalimanı freeshop’u güzel ve yeterli büyüklükte. Yeme içme alternatifi olarak Mcdonalds, Popeyes, Starbucks gibi alışkın olduğunuz lezzetleri bulabilirsiniz. Fiyatlara gelirsek, McRoyal menü 4 dinar, tall americano 2,2 dinar. Sizce de havalimanı için ucuz değil mi?
Rötarsız bir şekilde kalkan uçağımıza binip, bu kurak ve çorak coğrafyaya hoşçakal dedik.
Müslüman bir ülkede yaşayan bir kadın olarak, daha çocuk yaşta başımız kapatılmadan yaşayabildiğimiz ve sahip olduğumuz özgürlükler için sonsuz şükran ve sevgiyle Atam’ı 19 Mayıs‘ta, Ürdün’de anmış oldum…
